Enno ein gong har eg kjempa meg forbi eit vanskeleg terreng på livsvegen. Eg har komme meg gjennom og forbi ein lang smerteperiode. Tre veker med sterke smerter. Ein unntakstilstand. Min personlege unntakstilstand. Ein lang periode der eg ikkje har greidd å fungere. Men eg har komme meg gjennom det. Kjempa meg forbi eit vanskeleg terreng på...

Eit langvarig smerteanfall. To veker. 14 dagar med smerter av ein slik grad at eg ikkje kan fungere. Eg må ha ro. Eg blir tvinga til det. Eg "lever i ei boble" - ei smerteboble utan plass til stort anna enn å tåle smertene. Store delar av dagen ligg eller sit eg i ro. Fordi smertene tvingar meg til det....

Eg forstår at andre ikkje fullt ut kan forstå korleis eg har det. Andre menneske kan ikkje kjenne mine smerter. Dei kan ikkje sjå smertene mine heller. Smertene er usynlege. Eg har kroppslege smerter og psykiske smerter, som ikkje er synlege. Det er ikkje lett for meg å skulle skildre med ord korleis smertene er. Når eg har periodar...

Nokre dagar får *tommel-ned*. Eg likar dei ikkje. Det har ingenting med andre menneske eller omstende rundt meg å gjere. Det er heilt personleg. Det handler om mine eigne helseplager. Det handler om at nokre dagar er lidingstrykk i helseplager av ein slik grad at eg ikkje kan fungere. På slike dagar har eg nok med å tåle og vere...